اشتیاق من به مطالعهی آثار نیچه سابقهای طولانی دارد. از دیرباز مسحور ایدههای مبتکرانهی او بودهام. مفاهیمی چون نیهیلیسم که مطابق آن تمامی ارزشهای متعالی... ادامه ...
آنگاه هفتم با موضوع خيامشاعر اكنون منتشر شد. این شماره به عمر خيام،فيلسوف،رياضیدان، ستارهشناس وشاعر ایرانی اختصاص دارد. آرش تنهایی،در سرمقاله این شماره نوشته :«جامعهی ناامید جامعهی محکوم به زوال است؛ جامعهای که در آن رشدیهها و بهمنبیگیها معلمی نمیکنند؛ آدمیتها و یارشاطرها نمینویسند؛ باکریها و دورانها از مرزهایش دفاع نمیکنند؛ کیارستمیها و فرهادیها برایش افتخار نمیآفرینند؛ جامعهی ناامید جامعهی محتضر است؛بیماری که فقط مرگ خود را انتظار میکشد. ما امیدواران کمشماریم. ابزار و امکاناتی نداریم جز دستها وقلمهایمان. ما بی آنکه کارهای باشیم، خودمان را مقصر وضع موجود میدانیم؛ مایی که نتوانستیم با کلماتمان امیدبکاریم. کاش میشد گفت:«یگانه راهی که برایمان مانده امیدوار جنگیدن است.»